میراث ناملموس
میراث ناملموس موردهایی هستند که حفظ کردن آنها برای نسل‌های بعدی ما اهمیت به سزایی دارند که امکان دارد اهمیت آنها به خاطر ارزش اقتصادی کنونی باشد.
از طرفی دیگر نیز این اهمیت می‌تواند به این دلیل باشد که این موارد، عواطفی خاص را در ماها زنده میسازند یا احساسی از متعلق به چیزی است را به ما القا می‌دهند: به یک کشور، یک سنت، یا یک سبک زندگی.
ممکن است آن ها اشیایی باشند که بشود نگهداریشان کرد، ساختمان‌هایی که بتوان آن هارا مورد کاوش قرارداد، آوازهایی که بشود خواند و داستان‌هایی که بتوان نقل کرد.
این آثار هر شکلی که بگیرند، قسمتی از یک میراث را تشکیل می‌دهند، و این میراث نیازمند تلاش های فعالانه از جانب ما می باشد تا از آنها نگهداری شود شود.
میراث فرهنگی ناملموس به معنی رسوم، بازنمایی، تجلی، دانش، مهارت و نیز ابزار، اشیاء، دست‌ساخته و فضاهای فرهنگی مرتبط با آنها می باشد که جوامع، گروه‌ها، و در بعضی از موارد، افراد به عنوان بخشی از میراث فرهنگی خود می‌شناسند. اين ميراث فرهنگي ناملموس که از نسلي به نسل ديگر منتقل، می‌شود پيوسته توسط جوامع و گروه‌ها در پاسخ دادن به محیط، تعامل با طبيعت و تاریخ آن ها را بازآفريني کرد و حس داشتن هويت و تداوم را برايشان به ارمغان آورد،
و بدين ترتيب احترام به تنوع فرهنگي و خلاقيت بشري را ترويج داد.
میراث فرهنگی ناملموس در زمینه‌های زیر تجلی پیدا میکند:
1) آیين‌هاي شفاهي، شامل زبان ها به عنوان ميراث فرهنگي ناملموس مثلاً: آوازها، لالایی‌ها، آواهای کار، شعرخوانی‌ها، و …
2) هنرهاي اجرایی مانند: موسیقی، رقص، نمایش سنتی، خیمه‌شب‌بازی، نمایش عروسکی، نقاشی، و …
3) آیين‌هاي اجتماعي، مراسم و فستیوال‌ها مانند: جشن‌ها، بازی‌ها، مراسم آیینی، اعیاد و …
4) دانش و کردارهای مربوط به طبيعت و جهان هستي ماذنند: طب سنتی، معماری سنتی، نجوم سنتی، دانش‌ها و مهارت‌های سنتی ، و …
5) صنعت‌گری های سنتی اعم از: مهارت‌ها و فنون در حوزه‌های سفال‌گری، کاشی‌کاری، صنایع چوب، نساجی، و …