در سال ۱۳۳۰، سید محمد سعادتمند به منظور تحقق رویای خود، جهانی شدن هنر سرامیک ایران، «مرکز کارهای دستی سرامیک» را تاسیس نمود. او مرکز را در کنار جاده قم-اصفهان ساخت تا گردشگران بین المللی (به مقصد اصفهان) در محل مرکز توقف کرده و از آن بازدید کنند. هر روز صبح، گلدان‌های بزرگ سرامیکی به دقت بر روی سکویی، در آن سوی جاده و در مقابل فروشگاه، قرار داده می‌شد تا توجه گردشگران را به خود جلب کنند. مرکز شامل فضایی برای خرید، یک حیاط بزرگ و یک فضای کارگاهی بود که گردشگران به راحتی می توانستند ۲ تا ۳ ساعت در آن  وقت بگذرانند و با هنرمندان و کارگران تعامل کنند. در طراحی فروشگاه و کارگاه از سبک معماری ایرانی الهام گرفته شده بود که سبب ایجاد حس آرامش در بازدید کنندگان می‌شد.

تمام محصولات فروشگاه در کارگاه مرکز تولید می‌شد و هر کس در هر سنی می‌توانست کالایی متناسب با علایق خود در فروشگاه بیابد. گلدان‌هایی به اندازه یک انسان، حجم‌های سرامیکی کوچک، خرمهره، بشقاب، گردنبند و محصولات هنری خاص از جمله مواردی بودند که در فروشگاه عرضه می‌شدند. ارتباط عاطفی سید محمد با مردم و علاقه‌اش به تعامل با بازدیدکنندگان زبانزد بود. او معمولا گفتگوهایی طولانی با بازدیدکنندگان داشت که فقط محدود به سرامیک نمی‌شد و گاهی ممکن بود این گفتگوها در ارتباط با شهر، هنر ایرانی و هر آن چه که به درک مشترک از فرهنگ ایرانی کمک می‌کرد باشد. کم اتفاق می‌افتاد بدون آنکه با بازدیدکننده‌ای ارتباط دوستی بگیرد با او خداحافظی کند. ارتباط عمیق او با مردم سبب شده بود که تا سال‌ها پس از فوت او افرادی ناشناس به مرکز مراجعه کنند و احوالش را جویا شوند.

یک روز تلخ