با این که رنگ آبی را به دلیل پیدا شدن نظر قربانیها و بتهای کوچک در مقبره های مصری به نام لعاب مصری می شناسند. ولی کهن ترین این نمونهها متعلق به 5000 سال پیش از سومر به دست آمده است. این آثار در مقبره های ایرانی از هزاره ی نخست تا دوره ساسانی دیده می شوند و پیکرها و نظر قربانی های کنده کاری شده نیز در دوران هخامنشی و اشکانی رواج داشته است. در آن زمان خرمهره علاوه بر استفاده ی تزئینی، برای دفع ارواح نیز به کار میرفته است ولی امروزه این اعتقاد کمرنگ شده است.
در مورد چگونگی کشف کردن خرمهره اینگونه ثبت شده است که بیشتر از 5000 سال پیش، در کوره های ذوب مس، مس را در کوره ذوب می کردند و جنس بدنه ی کوره از سیلیس بوده و از علف اشنون به عنوان سوخت استفاده می شده. پس از مدتی استفاده یک لایه ی آبی رنگ، بدنه کوره را می پوشاند و این شروعی برای ساختن خرمهره بوده است. درباره اولین محلی که خرمهره سازی در آن آغاز شد در بین باستان شناسان اختلاف نظرهایی وجود دارد.
عده‌ای ایران و عده دیگری مصر را آغازگر این هنر میدانند. با توجه به تحقیقات گسترده دانشگاه کسل آلمان و بر اساس مدارکی که موجود است این هنر برای اولین بار درایران به وجود آمده است و سپس توسط یک شاهزاده خانم ایرانی، روش ساخت خرمهره به عنوان هدیه به مصر برده شده است. در منابع آکادمیک دنیا خرمهره سازی با نام خر مهره قم یا همان قم تکنیک می‌شناسند.
