1358 yılının Kasım ayının soğuk günlerinden birinde Seyyed Mohammad Saadatmand iş yerine geldiğinde çok sayıda insanın dükkânın içinden dışarıya mal taşıdığını fark etti. Bu insanların amacı, hükümetin dükkânı boşaltmasına ve buldozerlerle yıkıma hazırlamasına yardımcı olmaktı. O gün, birkaç saatten az bir sürede, yıllarca tasarlanıp dekore edilen dükkân, Seyyed Mohammad ve oğullarının gözleri önünde yerle bir oldu.

Bundan yıllar önce hükümet, Amin Bulvarı’nı (eski Kum-İsfahan yolu) genişletmeye karar vermişti. Ne yazık ki seramik el sanatları merkezi Amin Bulvarı’nın hemen yanında yer alıyordu ve genişletme projesinin uygulanabilmesi için merkezin bir bölümünün yıkılması gerekiyordu. Şehir imar planına göre belediye genişletme projesini uygulamaya karar vermiş ancak Farah Pehlevi’nin annesi gibi güçlü kişiler projenin uygulanmasına engel olmuş.

Farah Pehlevi’nin annesinin çabaları şehrin tek sanat merkezinin yıkılmasının yıllarca ertelenmesine neden oldu ama 1358 devriminden sonra hükümet Amin Bulvarı için imar planını uygulamaya koydu. Dükkanın yıkılmasının ardından Saadatmand ailesinin dükkan sahibi olmadan işi sürdürmekten başka çaresi kalmamıştı.