Seyyed Mohammad Saadatmand 1999’de öldü. Ölümü, başta çocukluğundan beri yanında çalıştığı üçüncü oğlu Seyyed Abulqasem olmak üzere ailesi için ağır bir darbe oldu.

” 6 yaşımdayken Aghajan (Seyyed Mohammad) ile atölyeye giderdim, saatlerce çamurla oynardım ve atölyenin bahçesinde sahip olduğumuz köpek Hoshi ile oyalanırdım. Büyüdüğümde Ağacan’ı taklit ederek kilden yaptığım ürünleri odunla çalışan fırınlarıma koyardım.
11 yaşımdayken babamın fırınında pişirmek için bir sürü küçük insan figürü yaptığımı hatırlıyorum. Çalışmanın sonucunu görmek için uzun süre bekledikten sonra karşıma kırık heykeller çıktı ki bu sahneyi o yaşlarda görmek beni çok üzdü. Ertesi gün babamın arkadaşı atölyede onu ziyarete geldi ve rahatsızlığımı fark edince kırık heykellerden bir eser yapmam için beni teşvik etti. Onun teşviki Nadir Şah’ın heykelini yapmamı, kırık heykellerin önüne yerleştirmemi ve bu koleksiyona “Nadir Şah’ın Savaşının Sonu” adını vermemi sağladı. Birkaç gün sonra dükkânın müşterilerinden biri bu koleksiyonu görünce ona aşık olmuş ve Aghajan’dan iyi bir fiyata satın almış. O gün o koleksiyonun satışı hayatım boyunca bir ders oldu: her şeyin bir değeri vardır.

– Seyyed Abulqasem Saadatmand tarafından alıntılanmıştır
Seyyed Abulqasem, babasının ölümüne kadar aile atölyesinde çalıştı, ancak ondan sonra yeni bir yere taşınmayı tercih etti. 2001 yılında Seyyed Abulqasem, Kum şehrinin kuzey kesiminde bulunan Koh Sefid Yolu üzerinde yeni bir merkez açtı ve burayı “Kutsanmış El Sanatları” olarak adlandırdı. O zamandan beri “Mübarek El Sanatları” faaliyetleri sadece kharmohre ve seramik üzerine yoğunlaşmamış, diğer el sanatlarını da kapsamıştır.